Ar stêr hag a zegas buhez / Le fleuve vivifiant

Publié par G.G.M.

Ar stêr hag a zegas buhez / Le fleuve vivifiant
« An Hengoun ne dalv ket treuzkas traoù pe komzoù, anezho un dastumadenn traoù divuhez."

Er gevredigezh kempred e vez arveret ar ger sevenadur en un doare forc’hellek kenañ, hag evit kalz kristenion gwall spiswel, pa vez anv eus sevenadur kristen, ha muioc’h c’hoazh eus hengoun, e talvez ober dave hepmuiken eus an amzer dremenet ha tremenet krenn. Gouzout a ouzomp pegen gaouus eo evit ar vuhez kristen seurt sell direnus war ar sevenadur hag an hengoun kristen dre vras.

E gin bev da se e kredas Benead XVI honniñ, e miz Meurzh 2006 : « an Hengoun ne dalv ket treuzkas traoù pe komzoù, anezho un dastumadenn traoù divuhez. An hengoun zo anezhañ ar stêr vev hon laka a-zalc’h ouzh an andonioù, ar stêr vev m’emañ bepred dour an andonioù enni. Ar stêr veur hor ren betek dorioù ar beurbadelezh. Hag evel-se, er stêr vev, e c’hell gwerc’helaat a-nevez komz an Aotrou (…) : "Ha setu m’emaon ganeoc’h bemdez betek dibenn ar bed." (Mz 28, 20).

Bez ez eo an Hengoun eta ar stêr hag a zegas buhez, a rummad da rummad, ha dre sevenadur kristen hor broioù, e sav, a gantved da gantved, kan diouganel ar bed adunanet gant Doue ma tleomp-ni bezañ ar gannadourion anezhañ, hiziv-an-deiz.

* * * * * *

« la Tradition n'est pas une transmission de choses

ou de paroles, une collection de choses mortes."

Le terme de culture est employé de façon très ambiguë dans la société contemporaine, et pour nombre de chrétiens peu éclairés, parler de culture chrétienne, et plus encore de tradition, signifie faire référence à un passé révolu. Nous savons combien cette vision réductrice de la culture, et de la tradition en général, est très dommageable pour la vie chrétienne.

Au contraire, Benoît XVI déclarait en mars 2006 : « la Tradition n'est pas une transmission de choses ou de paroles, une collection de choses mortes. La Tradition est le fleuve vivant qui nous relie aux origines, le fleuve vivant dans lequel les origines sont toujours présentes. Le grand fleuve qui nous conduit aux portes de l'éternité. Et ainsi, dans ce fleuve vivant se réalise toujours à nouveau la parole du Seigneur (…) : "Et moi, je suis avec vous tous les jours jusqu'à la fin du monde." (Mt 28, 20.)

Oui, la Tradition est bien ce fleuve porteur de vie, de génération en génération, et, par la culture chrétienne de nos pays, s’élève, de siècle en siècle, le chant prophétique du monde réconcilié avec Dieu, dont nous devons, aujourd’hui, être les ambassadeurs.

Pour être informé des derniers articles, inscrivez vous :